Otpornost na savijanje
Protivkliznost označena slovima A,B i C
U ovom trenutku su opšte prihvaćeni nemački standardi po pitanju protivkliznosti. Na protivkliznost granitne keramike vremenom utiču održavanje i habanje keramike.
Standardi razlikuju klizavost podnih površina u prostorima gde se ljudi kreću obuveni ( od R9 do R 13 ) i u prostorima gde se ljudi kreću neobuveni, bosim stopalima ( A, B, C ). Kao što smo u prethodnom blogu objasnili nivo R označava ugao klizanja i metod merenja protivkliznosti određen je standardom DIN 51130. Otpor klizanja u prostoru u kome se ljudi kreću bez obuće, bosim nogama podeljen je u kategorije A, B, C.
Tako recimo keramika pod oznakom
A – se postavlja u suvom prostoru u kome se ljudi kreću bosih nogu
B – se postavlja u prostoru tuševa, kupatila, prostorima oko bazena ( bazenske plaže ), dečji bazeni, dno plitkih bazena
C – se postavlja oko ivica bazena gde dolazi do većeg dodira vode i keramike.
Granitna keramika koja se označava A+B+C znači da keramika ima takvu protivkliznost da može da se koristi u svim prostorijama, podrazumevajući i samu ivicu bazena.
OTPORNOST NA SAVIJANJE
Snaga savijanja je maksimalno opterećenje primenjeno na 3 tačke koje pločica može izdržati bez loma. Nivo savijanje se označava u N/mm2. ISO standardom 10545/4 određuju se minimum prihvatljivi rezultati.
Za dovoljnu otpornost na savijanje potrebna je određena debljina u zavisnosti od namene keramike. Tako da recimo za upotrebu u stambenom prostoru dovoljna je debljina od 8 mm. Za unutrašnje postavljanje u supermarketima, kuhinjama u industrijskim objektima, restoranima, bolnicama, školama i dečjim obdaništima ( profesionalne kuhinje ) debljina postavljane keramike bi trebala da se kreće od 8 do 12 mm.
Za prostore u hemijskoj i prehrambenoj industriji, laboratorijama, dubokim zamrzivačima potrebna debljina keramike bi trebalo da se kreće od 12 do 18 mm u zavistnosti od namene.
